Często dostajemy od Was pytania dotyczące rekonwalescencji po labioplastyce. Jak długo po zabiegu pacjentka powinna zostać w klinice? Jakich objawów potem można się spodziewać? W jaki sposób powinno się dbać o ranę po operacji? – to tylko niektóre z nich. Zebraliśmy je wszystkie poniżej, by rozwiać nurtujące Was wątpliwości.
Jak długo po zabiegu powinno się zostać w klinice?
Labioplastyka jest zabiegiem niewymagającym hospitalizacji, dlatego jeszcze tego samego dnia pacjentka wraca do domu.
Jakie znieczulenie jest najczęściej stosowane?
Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, a dokładnie powierzchniowym nasiękowym, po którym dłuższa obserwacja nie jest wymagana.
Czy istnieje ryzyko krwotoków wewnętrznych?
Nie, ponieważ labioplastykę wykonuje się w obrębie tkanek zewnętrznych ciała. Nie wymaga zatem zakładania drenów. O ile cała procedura przebiega prawidłowo i kobieta po zabiegu jest właściwie zaopatrzona w środki przeciwbólowe, całą rekonwalescencję przechodzi w domu.
Jakie objawy występują po zabiegu?
Na pewno zasinienia w fioletowym, czerwonym lub bordowym kolorze, a także podskórne niewielkie krwiaki. Nie powinno to budzić naszych obaw, gdyż objawy te z czasem ulegają samoistnej resorpcji. Pojawiają się także niewielkie krwawienia i wysięki z rany, czym również nie należy się przejmować, bo świadczy to o tym, że unaczynienie wewnątrz tkanek nie jest całkowicie pozamykane, co przyspiesza proces gojenia.
Czy po labioplastyce pojawia się obrzęk miejsc intymnych?
Tak, ale jest to objaw bardzo indywidualny, uzależniony od rozległości zabiegu i liczby wykonywanych cięć, a także od reakcji organizmu na założone szwy i zastosowane znieczulenie. Jeśli interwencja była rozległa, istnieje większa obawa, że obrzęk się pojawi. Warto jednak pamiętać, że nie ma to wpływu na efekt końcowy, nawet jeśli opuchlizna będzie się utrzymywać około 2 miesięcy.
Jak dbać o odpowiednią higienę po labioplastyce?
Zalecany jest codzienny delikatny prysznic z zastosowaniem neutralnych, hipoalergicznych preparatów aptecznych lub szarego mydła. Zamiast wycierania ran należy tylko delikatnie przyłożyć w newralgiczne miejsce czysty ręcznik bądź gazik, po czym odkazić okolice intymne odpowiednim preparatem antyseptycznym. Rany powinny być suche, a krocze często wietrzone. Jeśli kobieta odczuwa ból, może zastosować leki przeciwbólowe przepisane przez lekarza oraz żele przyspieszające gojenie. Jeśli zaś pojawia się niewielki obrzęk lub delikatne krwawienie, pomocne będzie przykładanie zimnego kompresu przez około 10 minut.
Czy po labioplastyce można od razu siadać?
Zdecydowanie nie. Przez pierwsze dni kobieta nie może siedzieć w normalnej pozycji ani dużo i energicznie chodzić. Powinna za to leżeć na wznak, z rozszerzonymi i lekko ugiętymi w kolanach nogami, ewentualnie stać. Kiedy konieczne jest siedzenie w samochodzie, np. podczas transportu do lekarza, nie należy przyjmować bardzo wyprostowanej pozycji, tylko siadać na części krzyżowej, półleżąco. Nogi muszą być jak najczęściej w pewnym rozkroku (zakazane jest leżenie na boku i przykładanie uda do uda). Z powodu odczuwalnego dyskomfortu w kroczu, najlepiej będzie w pierwszych dniach po zabiegu przebywać w domu, gdzie kobieta czuje się w pełni swobodnie.
Jaką bieliznę powinno się nosić po zabiegu?
W pierwszych dniach po zabiegu najlepiej całkowicie zrezygnować z noszenia bielizny, ponieważ będzie ona niepotrzebnie uciskać i podrażniać ranę. Gdy nie jest to wykonalne, warto zastosować siateczkowe majtki pooperacyjne, w które wkłada się jałowy gazik. Po upływie dwóch tygodni można założyć już przewiewną bieliznę z bawełny.
Jak długo trwa proces gojenia?
Po tygodniu następuje pierwsze sklejenie się tkanki, zaś jej zarośnięcie zajmuje od 10 do 14 dni. Po 2 tygodniach ściąga się powierzchowne szwy. Co prawda są one rozpuszczalne, ale robi się to po to, by zmniejszyć ewentualną opuchliznę. Pełne wygojenie następuje po 6-8 tygodniach, zaś ostateczny efekt widoczny jest po 3 miesiącach. Wtedy obrzęk zanika, a wargi sromowe osiągają finalny kształt. Wtedy też odbywa się druga wizyta pozabiegowa, w trakcie której oceniane są rezultaty labioplastyki.
Jak długi urlop zaplanować na rekonwalescencję?
Trzeba nastawić się na co najmniej 7-dniową nieobecność w pracy, a najlepiej 14-dniową. Pamiętajmy, że labioplastyka jest zabiegiem chirurgicznym i operowane miejsca łatwo podrażnić. Zbyt gwałtowny ruch może spowodować naderwanie delikatnych szwów, a naciągnięcie warg sromowych w pierwszych tygodniach po zabiegu skutkuje słabszym gojeniem się tkanki. Dlatego też trzeba nastawić się na to, by przez dwa tygodnie szczególnie dbać o siebie i funkcjonować według wytycznych przekazanych przez lekarza.
Czego bezwzględnie nie wolno robić w trakcie rekonwalescencji?
Zakazane jest palenie tytoniu i picie alkoholu. Nikotyna w każdej postaci hamuje proces gojenia i u 50% palących kobiet powoduje rozejście się lub wolniejsze gojenie ran. Z kolei picie alkoholu, nawet w niewielkich ilościach, skutkuje rozrzedzeniem krwi, a także osłabia reakcję na ból i koordynację ciała, przez co łatwo o uszkodzenie miejsc poddanych zabiegowi. W trakcie rekonwalescencji nie należy przyjmować leków rozrzedzających krew. W pierwszych dniach pacjentka powinna też unikać podrażniania ran, czyli ich uciskania i wszelkiego pocierania.
Kiedy po zabiegu można wrócić do uprawiania sportów?
Powrót do normalnego codziennego funkcjonowania, czyli uprawiania sportów, współżycia, korzystania z saun, noszenia obcisłej bielizny, jest możliwy po 6-8 tygodniach, o ile oczywiście nie wystąpiły żadne komplikacje i zastosowano się do wszystkich zaleceń lekarskich.
Które objawy są alarmujące i wymagają wizyty u lekarza?
Na pewno jednym z objawów, których nie można bagatelizować, jest bardzo obfite krwawienie. Świadczy to o rozerwaniu tkanek. Drugim objawem wymagającym niezwłocznej konsultacji ze specjalistą jest zerwanie się szwów. Nie należy również ignorować mocnego zbielenia lub zsinienia warg sromowych, charakterystycznego przy niedokrwieniu tkanki. W takich przypadkach trzeba zgłosić się do chirurga, który operował, gdyż może dojść do martwicy tkanki, a to w skrajnych przypadkach wymaga nawet jej amputacji. Ostatnim niepokojącym objawem jest wydzielanie się z rany treści ropnej. W każdym z wymienionych przypadków konieczna jest szybka interwencja lekarza.
Brak komentarzy