Nadczynność tarczycy

objawy, przyczyny, leczenie

_

Twój problem

Przyczyna nadczynności tarczycy tkwi w różnego rodzaju chorobach tego gruczołu. Charakterystyczną cechą przebiegu jest to, że nie wszystkie objawy muszą występować w tym samym czasie. Mogą występować łącznie, ale i fazami, a część z nich może kojarzyć się z chorobami pozornie niezwiązanymi z samą tarczycą. To dlatego warto mieć ich świadomość. W razie potrzeby pomoże to wychwycić ewentualne ryzyko wystąpienia zaburzeń w funkcjonowaniu gruczołu.

Podstawowe objawy nadczynności tarczycy

Wśród podstawowych objawów nadczynności tarczycy wymienić trzeba:

  • spadek wagi (związany z szybkim metabolizmem powodującym, że chorzy są stale głodni, tracąc jednocześnie na wadze);
  • biegunki;
  • nadmierną potliwość (spowodowana szybkim pożytkowaniem energii);
  • nadwrażliwość na ciepło (również spowodowana przyspieszoną przemianą materii);
  • duszność (pojawiająca się nawet w trakcie niewielkiego wysiłku);
  • nerwowość;
  • drżenie rąk;
  • osłabienie mięśni nóg;
  • łzawienie (pojawiające się z reguły przy ostrym świetle i wietrze);
  • problemy z miesiączkowaniem (skąpe, a czasem zanikające krwawienia);
  • problemy ze skórą (staje się silnie swędząca, na stopach i podudziach pojawiają się czerwone plamy, nogi puchną tuż nad kostkami), włosami (zaczynają wypadać, stają się trudne do ułożenia i cienkie) oraz paznokciami (stają się łamliwe, o nierównej powierzchni, czasem zmienia się też ich kolor);
  • wole na szyi, które jest objawem zaawansowanego stadium nadczynności tarczycy.
Wykorzystywane metody

Badaniem z krwi pozwalającym stwierdzić nadczynność tarczycy jest oznaczenie poziomu hormonów T3, T4 i TSH (hormon przysadki mózgowej stymulujący pracę tarczycy). Badania wykonywane są różnymi metodami analitycznymi, dlatego w trakcie terapii warto wykonywać je w jednym laboratorium.

Dla postawienia precyzyjnej diagnozy dodatkowo zlecane jest również badanie gruczołu tarczycy zwana scyntygrafią. Jest to badanie jodem, które umożliwia weryfikację charakteru guzków powstających na gruczole w skutek nadprodukcji hormonów.

Uzyskanie pełnego obrazu gruczołu jest możliwe dzięki wykonaniu USG lub biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej. Pomocne bywa również prześwietlenie klatki piersiowej. Diagnostyka ta służy określeniu rodzaju i rozmiaru guzków. Biopsja pokazuje, czy guzki są złośliwe. Zdjęcie RTG daje informację o tym, czy tarczyca rozrasta się w stronę tchawicy. To ważny element stawiania diagnozy, ponieważ tarczyca z wolem zamostkowym może utrudniać oddychanie.

Nieleczona nadczynność tarczycy wpływa negatywnie na funkcjonowanie organizmu. Dlatego czym szybciej zostanie postawiona diagnoza, tym łatwiejsza i skuteczniejsza będzie terapia. Nie należy odwlekać wizyty u lekarza, jeśli pacjent zauważa u siebie: nadmierną potliwość, nerwowość, problemy z zasypianiem, szybkie nieuzasadnione chudnięcie i zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego.

Leczenie nadczynności tarczycy zależy od jej przyczyny, stopnia nasilenia, wieku pacjenta, a także chorób współistniejących. Stąd najlepsza metoda leczenia jest w każdym przypadku ustalana indywidualnie.