Labiominoroplastyka, czyli plastyka warg sromowych mniejszych jest jedną z najczęściej przeprowadzanych zabiegów ginekologii plastycznej na świecie. Zanim jednak zostanie wykonana, kluczowa jest właściwa kwalifikacja pacjentki do zabiegu.
Labiominoroplatyka, czyli labioplastyka warg sromowych mniejszych jest wykonywana głównie u kobiet, które skarżą się na dyskomfort miejsc intymnych, spowodowany przerośnięciem tej części sromu. Cierpią one z powodu fizycznych dolegliwości takich jak otarcia, skręcenia, pęknięcia itp. za dużych warg sromowych mniejszych, co przysparza im problemy w codziennym funkcjonowaniu. Taki stan wpływa negatywnie, także na ich psychikę oraz życie seksualne. Nie są to więc wskazania medyczne, a funkcjonalne.
Przyczyny przerośnięcia warg sromowych zwykle są wrodzone. Hipertrofia, czyli przerośnięcie warg sromowych mniejszych, ich asymetria są zmianami osobniczymi. Z biegiem lat u pacjentki mogą pojawić się także deformacje tych miejsc intymnych.
Należy jednocześnie podkreślić, że nie ma wzorcowego wyglądu i kształtu warg sromowych mniejszych, a także nie istnieje jednoznacznie określona definicja ich hipertrofii, mimo istnienia kliku klasyfikacji. Podczas kwalifikacji pacjentki do wykonania zabiegu labiominoroplastyki, lekarz ginekolog przede wszystkim bierze po uwagę jej dyskomfort fizyczny i psychiczny spowodowany, tymże dyskomfortem funkcjonalnym związanym z budową warg sromowych. Jeżeli występują ewidentne anomalie w budowie warg sromowych, ale pacjentka nie skarży się na dolegliwości z nimi związane to nie ma podstawy do interwencji chirurgicznej.
Jednoznacznymi wskazaniami do wykonania zabiegu są wszelkie stany urazowe wywołane przerostem warg sromowych mniejszych, np. liczne naderwanie tkanki, bolesne jej skręcenia i zaciągnięcia, a także pojawianie się z tego powodu nawracających infekcji oraz tworzenie się blizn przerostowych. Poza tym, dużym wskazaniem jest także znaczące utrudnienie współżycia.
Bardzo ważne, aby wykluczyć u pacjentki występowanie dysmorfofobii (ang. Body Dysmorphic Disorder, BDD), czyli zaburzenia psychicznego, które polega na obsesyjnym skupianiu się na wyglądzie swojego ciała i subiektywnym dostrzeganiu w nim wad oraz wyolbrzymianiu ich. Takie zaburzenie jednoznacznie wyklucza możliwość przeprowadzenia zabiegu, który nie rozwiąże problemu. Taka pacjentka powinna zostać skierowana do innych specjalistów. Należy także wykluczyć naciski na wykonanie labioplastyki przez osoby trzecie, np. partnera oraz złą samoocenę wywołaną przez inne sytuacje pozafunkcjonalne.
To motywacja pacjentki do labiominoroplastyki jest postawą do zakwalifikowania jej do zabiegu. Lekarz w tym celu przeprowadza nie tylko dokładne badania, ale i wywiad. Pytania, jakie są jej zadane to m. in. co jej przeszkadza w wargach sromowych i dlaczego chce wykonać zabieg.
Brak komentarzy