Za duże wargi sromowe mniejsze są prawdziwym utrapieniem dla ich właścicielki. Ocierają się, zaciągają, ulegają urazom i bolą. Dają się we znaki i odbierają radość z życia. Tymczasem jest na ten problem proste rozwiązanie – zabieg ginekologii plastycznej o nazwie labioplastyka.
Choć nie ma jednego właściwego rozmiaru dla warg sromowych mniejszych, to jak ich nazwa skazuje powinny być raczej niewielkie. Gdy dochodzi do anomalii w postaci ich przerostu, funkcjonowanie Kobiety staje się zwykle zaburzone. Estetyka też na tym cierpi, ale ją stawiamy w tym przypadku na drugim miejscu. Najbardziej istotne jest to, że mocno przerośnięte wagi sromowe mniejsze powodują dyskomfort, a nawet ból. Potrafią mieć długość nawet kilkunastu centymetrów, a przez to skręcać się, ocierać, zaciągać w bieliźnie lub podczas współżycia, czy uwierać podczas uprawiania sportu. Kobiety cierpiące z tego powodu mają realny problem, a nie tylko estetyczny. Normalne funkcjonowanie, gdy wargi sromowe pękają i bolą oraz ciężko się goją, a nierzadko i wdaje się w nie infekcja, jest utrudnione.
Zabiegiem korygującym kształt warg sromowych jest labioplastyka, czyli plastyka warg sromowych. Korekta warg sromowych mniejszych nazywana jest konkretnie labiominoroplastyką.
Pacjentki często pytają, jak rozpoznać czy kwalifikują się do labioplastyki? Odpowiedź jest po części prosta- jeśli fizycznie Ci one przeszkadzają i nie możesz przez nie normalnie funkcjonować i ciągle je odczuwasz, istnieją przesłanki do tego, że powinnaś rozważyć ten zabieg chirurgiczny.
Co jednak, gdy problemem nie jest to, jak się z nimi żyje, a bardziej to jak wyglądają? Wówczas nasi lekarze – specjaliści ginekologii plastycznej już na etapie wstępnej rozmowy na wizycie konsultacyjnej, pytają dlaczego ich wygląd przeszkadza Kobiecie. Jeśli według lekarza ianatomia jej warg sromowych nie odbiega od normy, a Pacjentka upiera się, że są w jakiś sposób zniekształcone, należy się zastanowić, czy nie cierpi ona na dysmorfofobię (ang. Body Dysmorphic Disorder, BDD). To zaburzenie, które polega na obsesyjnym skupianiu się na wyglądzie swojego ciała i bardzo subiektywnym dostrzeganiu w nim wad oraz wyolbrzymianiu ich. Wyłapanie tego typu problemu jest bardzo ważne i taka Pacjentka nie powinna być zakwalifikowana do labioplastyki. W takich przypadkach szczegółowo tłumaczymy,dlaczego nie możemy wykonać zabiegu oraz proponujemy konsultacje u innych specjalistów.
Sama labioplastyka jest zabiegiem chirurgicznym z zakresu ginekologii plastycznej. Istnieje wiele technik jej wykonania. Najlepszy dla danej Pacjentki sposób wykonania zabiegu lekarz wybiera po szczegółowej diagnozie i wywiadzie. Oceniania jest anatomia warg sromowych i napletka łechtaczki, który się z nimi wiąże. Sposób cięcia uzależniany jest również od planów prokreacyjnych Kobiety. Zawsze na etapie kwalifikacji i wyboru techniki wyjaśniane jest Pacjentce, jak będzie wyglądał zabieg daną techniką, jakie są jego wady i zalety, a także jak będzie wyglądał efekt końcowy.
Najbardziej popularne techniki labiopastyki to: TRIM, Wedge i fenestracja. Różni je sposób cięcia. W technice TRIM jest ono prowadzone wzdłuż linii wolnego brzegu wargi sromowej. Polecana jest ona Pacjentkom, które planują jeszcze poród siłami natury, lub u których kształt sromu jest mocno nieregularny. Technika Wedge polega na wycięciu nadmiaru tkanki w postaci klina o kształcie litery V w środkowej lub dolnej części wargi sromowej. W ten sposób zachowywane są brzegi, które są najbardziej unerwione, a blizna chowa się w załamaniu wargi sromowej. Najbardziej zaawansowana i skomplikowana jest metoda fenestracji. Wymaga ona oddzielenia skóry od nerwów i naczyń krwionośnych, co pozwala na najmniejsze straty w unerwieniu. Po zabiegu tą techniką nie ma też widocznej blizny. Labioplastyka może być również wykonana techniką pośrednią lub łączoną.
Aby uzyskać jak najlepszy efekt bardzo ważnej jest również wykonanie zabiegu odpowiednim urządzeniem służącym do wycinania nadmiaru tkanki. Najlepsza z dostępnych na rynku jest radiofrekwencja chirurgiczna(RF), która nie powoduje mikrozwęgleń, a rany goją się po jej zastosowaniu bardzo dobrze oraz występuje niewielkie ryzyko powstawania blizn.
Labioplastyka to skomplikowany zabieg, który powinien być dokładnie wykonany. Może trwać od 2 do 3 godzin. Po wycięciu namiaru tkanki wargi sromowe są zszywane bardzo cienkimi nićmi. Łatwo je uszkodzić, dlatego po zabiegu obowiązują odpowiednie zasady postępowania, o których Pacjentka jest dokładnie informowana. Jest to o tyle ważne, że od razu wraca się do domu. Mimo to należy przygotować się na co najmniej dwa tygodnie odpoczynku – głownie leżenia. Należy unikać w tym czasie siedzenia. Ważne jest, aby krocze nie było uciskane. Trzeba dbać o jego wietrzenie i właściwą pielęgnację. W tym celu można stosować żele przyspieszające gojenie. W pierwszych dobach może pojawić się duży obrzęk, odczuwany jest dyskomfort. Dlatego przepisywane są odpowiednie leki przeciwbólowe oraz wskazane jest wykonywanie delikatnych okładów.
Po 2 tygodniach należy pojawić się na wizycie kontrolnej. podczas której szwy są ściągane. Natomiast powrót w pełni do normalnego funkcjonowania w tym, współżycia, kąpieli w wannie itp. następuje po ok. 6-8 tygodniach, jeśli nie występują komplikacje. W okresie rekonwalescencji zakazane jest palenie tytoniu (nikotyna bowiem hamuje proces gojenia).
Labioplastyka to skomplikowany zabieg, dlatego warto znaleźć naprawdę dobrego lekarza, który ma w tym zakresie wiedzę, doświadczenie, właściwe zaplecze technologiczne, tak aby efekty były jak najbardziej satysfakcjonujące, a wargi sromowe zyskały właściwy kształt i rozmiar.
Brak komentarzy